Bajki z Piekła rodem

Kto jest na bieżąco z internetem ten zapewne słyszał o burzy wokół biednej Świnki Peppy. A że to samo zło, odmóżdża dzieci, pierze ich małe rozumki i generalnie be. Ale o tym w szczegółach to sobie poczytajcie gdzie indziej - mi się przypomniała inna "bajeczka" na temat.

W zeszłym roku, podczas zebrania rady rodziców, ustalaliśmy nazwę dla nowej grupy przedszkolnej (do której aktualnie chodzi moja córa, tak przy okazji). Przypomnę, że mam dziecko w przedszkolu katolickim, i przypomnę również że żadna tam ze mnie bogobojna dusza. 

Dotychczasowo mieliśmy w przedszkolu 5 grup:

Krasnale, Smerfy, Puchatki, Gumisie i Elfy.

No więc sypnęliśmy różnymi pomysłami, trochę mniej i trochę bardziej poważnymi, z Minionkami włącznie. I się zaczęło. Oczywiście Minionki odpadły w przedbiegach, no bo służą złu. Kotki też, bo się z Hello Kitty kojarzą, a to przecież bajka dawno już przez kościół wyklęta. Muchomorki za bardzo sprzyjały ze Żwirkiem, Tygryski były zbyt rozbrykane, Pszczółki bzykały gdzie popadnie a Wróżki zionęły magią.

Śmieję się oczywiście.

Sęk w tym, że szefostwo i nadgorliwi rodzice mieli haka prawie na każdą bajkę. Ba, podwójnego haka - religijno-wychowawczego. Tak jakby dotychczasowe nazwy były święte do granic możliwości...

Krasnale - mała pijacka gromada, żerująca na głupiutkiej Śnieżce, którą nota bene prześladuje anty-chrześcijańska czarownica...

Smerfy - jedna babka na całą wioskę... muszę coś dodawać? No i te czary, rzecz jasna...

Puchatki - grube, łakome, ciągle nienażarte no i nie grzeszące inteligencją...

Gumisie - co rusz leją się z ogrami i upajają sfermentowanym soczkiem...

Elfy - złośliwe, aroganckie i zadzierająca nosa dłuuuugowieczne, magiczne istoty.

I tak sobie myślę, ze no dajcie spokój. Nie znam bajki, która byłaby idealna. Bo i nasze dzieci nigdy takie nie będą. Ani środowisko w którym żyją. Pewnie, że można ograniczać złe wpływy, ale po co na siłę doszukiwać się zła, tam, gdzie go nie ma? 

Pamiętacie jakie nam serwowali bajki podczas Wieczorynki? A moja córa panicznie bała się Misia Uszatka. Wyła w niebogłosy i miała po niej koszmary. He, a przecież to bajka z morałem, cud nad cudami. 

Więc ja, proszę Państwa, wolę dziecku włączyć Świnkę Peppę i śmiać się razem z nią do łez. A potem iść potaplać się w błotku. 

Od biedy po raz setny zgodzić się na Krainę Lodu, o losie... ;) 

W przedszkolu w końcu padło na Kangurki. I ok. 

Ale i tak jej od czasu do czasu zakładam rajstopki z Hello Kitty. Taki oto mój niemy protest, No!