Matki Masochistki usypiają dziecko (albo i nie)

Nie - to znów (tak jak w przypadku Matki Pedantki KLIK) nie o mnie! I ufff....

Czytałam ostatnio fajny tekst na zaprzyjaźnionym blogu o rodzajach matek (KLIK). A potem byłam na przedszkolnych urodzinach gdzie oprócz gadania o fryzurach (KLIK) padł temat spania dziecka w nocy. I znów byłam w mniejszości. Nie dlatego, że jestem super mamą (oj, bardzo mi do niej daleko...!), ale zwyczajnie - nie jestem matką masochistką.

Jestem wyrozumiała dla kobiet, które wkładają w macierzyństwo całe serce i wszystkie pokłady energii, z dumą opowiadają o swoich dzieciach chwaląc ich postępy, ale też uczciwie przyznają się - przed sobą oczywiście - że czasem jest kiepsko. I staram się rozumieć, że zawsze stawiają potrzeby dziecka ponad swoimi, ale tylko w tych przypadkach, gdy nie narzekają. Te matki. Dla mnie jest to ogromne poświęcenie, sama bym tak nie umiała - ale nawet podziwiam kobiety, które są na każde wezwanie dziecka, dostosowują cały swój świat do nowego malucha i - powtarzam się, bo to ważne - NIE NARZEKAJĄ właśnie.

Natomiast irytują mnie Matki Masochistki. Ooooooooo, nawet nie wiecie jak bardzo...!!!!!!!!!!

Przykład:

Zostanę już przy tym spaniu/usypianiu, bo raz, że temat się przewija w moim towarzystwie, dwa, że jestem straszny śpioch.

Po urodzeniu dzieci karmiłam piersią, jak przykazano. W nocy, rzecz jasna, też. Nie cierpiałam tego, szczególnie przy drugiej córze. Nie dlatego, że nie lubiłam karmić, ale o wiele bardziej potrzebowałam się wyspać. Z lenistwa i wygody brałam córy na cycka do łóżka i już tak zostawały do rana. A jak zaczęły przesypiać większość nocy - o ludzie, błogosławieństwo!! 

Nie będę się teraz zagłębiać w nasze chorobowe sytuacje, ale w obu przypadkach musiałam dzieci dokarmiać sztucznym mlekiem. Przyjaciółka mi kiedyś dogryzła, że za mało się starałam... Wtedy mnie to zabolało, ale kto wie? Może w danej chwili bardziej cieszył mnie pełny (w końcu!) brzuch dziecka i kilka spokojnie przespanych godzin, a nie opinia ludu? Teraz to i tak już nieważne, więc piszę, jak było. A był i cycek i mleko sztuczne.

I przespane noce...!

Od początku bycia rodzicami wprowadziliśmy w domu grafik. O tej i o tej dziecko spało (dostosowaliśmy się do potrzeb naszych bab), o tej jadło, o tej się kąpało. Potem tak było z nocnikowaniem, posiłkami stałymi i w ogóle. Bardzo nam to ułatwiało życie, choć spotkaliśmy się z szerokim niezrozumieniem.

Ale!

Nasze córki nadal żyją w grafiku. Czyli co? Czyli idą spać około 19:30 i śpią do około 7 rano... Obie... Bez nocnego dokarmiania, dopijania, tulenia, noszenia i Bóg wie czego, a z czym borykają się inni rodzice...

I zazwyczaj im współczuję - bo weźcie tu nie śpijcie tyle czasu. Ale według mnie Matki Masochistki mają za swoje!! No to teraz o nich - o tych co karmią milion razy w ciągu nocy - i narzekają na niewyspanie cały dzień. O tych, co śpią z dzieckiem wszystkie noce - i narzekają na niewyspanie cały dzień. O tych, co pozwalają się dziecku bawić czy w ogóle szaleć w nocy - i narzekają na niewyspanie cały dzień. Bo córcia chce (po raz setny) cycusia, bo smoczek to zło, bo mleko sztuczne to świństwo, bo synuś w swoim łóżeczku tęskni, bo jest ważniejszy od męża, bo przecież dziecko mnie potrzebuje, bo przecież tylko ja mam rację... No i nie mają żadnej pomocy... 

Bo Matki Masochistki to lubią. To uczucie, bycia niezastąpionym, na każde wezwanie. I lubią ponarzekać, jak im z tego powodu jest źle. Że ich potrzeby są spychane na dalszy plan. Ale nie chcą nic z tym robić - oprócz gadania, rzecz jasna - bo a nuż po dwóch nocach protestów dziecko nagle samo zacznie smacznie spać... I co wtedy???

Robicie tak, ale przyjmujecie konsekwencje z podniesioną głową i trawicie niewyspanie w ciszy? Podziwiam.

Robicie tak, ale potem narzekacie na prawo i lewo jak to macie źle? Że przecież inaczej nie możecie?

Nie mówcie mi o tym więcej. Ja wiem, że można inaczej. Mam na to dowód. A nawet dwa.

A masochizm się leczy...