Mama - artystyczna dusza!

Wczoraj chwaliłam cudo mojego męża KLIK, a dziś pochwalę się sama (Ka. upiera się, że nie będzie blogował więc nie mam co czekać na publiczne pochwały z jego strony). (No naprawdę, czasami strasznie uparta z niego bestia wychodzi). (A przecież ja taka zdolna jestem!).

Gdy byłam w ciąży z eL. kupiliśmy sobie nowe-stare mieszkanie. Jak już ogarnęliśmy podstawowe remonty (w sensie wymieniliśmy WSZYSTKO) (zaczynam podejrzewać, że sąsiedzi będą się na nas mścić swoimi remontami dożywotnie...) w końcu obudził się we mnie instynkt wicia gniazdka. 

I tak, w zaawansowanej ciąży, gdy już serdecznie miałam dość mdłości i domowego uziemienia, wdrapałam się na drabinę i... zaczęłam tworzyć. W sumie malowałam coś około miesiąca - z powodu mega aktywnego dziecka w brzuchu często musiałam sobie robić przerwy. No i podczas malowania na wysokościach ktoś musiał być w domu, żeby... zdjąć mnie z drabiny, heh. No bo wiecie - ja ledwo schody widziałam, a co dopiero te miniaturowe szczebelki ;) ;)

Tak czy owak, jak na muzyka nie najgorzej mi wyszło, co nie?