Misja - PASZPORT

Nie wiem, czy wyciągnęliście to z poprzedniego posta, ale decydując się na wyjazd do Chin byłam (i chwilowo nadal jestem) bez ważnego paszportu. Po moich (nie zakończonych jeszcze) przebojach z uzyskaniem becikowego miałam jak największe obawy, a tu proszę jaka niespodzianka!!

Misja - PASZPORT

• Z samego rana pojechałam zrobić sobie zdjęcie. Wymalowana, wypiękniona, z marszu zostałam posadzona na krzesełko i już po 15 minutach odebrałam obrzydliwe (na wprost, bez uśmiechu i mega zbliżone) elegancko przycięte foty.
• Pojechałam do właściwego urzędu (parkowanie w mieście - masakra!!!), wypełniłam 2 (słownie DWIE) strony (w dodatku niecałe) wniosku i wzięłam z maszyny numer interesanta. Byłam następna w kolejce.
• Posiedziałam na korytarzu z trzy minuty i wszechobecne wyświetlacze zaprosiły mnie do jednego z pomieszczeń.
• Pani urzędniczka spokojnie i z sympatią przejrzała wniosek, zlikwidowała mój stary paszport, pomęczyła się chwilę z pobieraniem moich odcisków palców (mam koślawe linie papilarne - to chyba rodzinne) i postawiła odpowiednią pieczątkę.
• Za usługę mogłam zapłacić na miejscu, kartą (bez potrzeby szlajania się po innych instytucjach).
• Całość (razem ze zdjęciem i szukaniem miejsca parkingowego) trwała może z 1,5h...

Jaki z tego wniosek? 

Że o wiele prościej jest wyrobić sobie nowy dowód tożsamości niż uzyskać pomoc (tak osławioną przez władze) na dziecko, rodzinę...

Ale co się dziwić... Tu kasę dałam, a tam mam dostać...